یه وقتایی آدم باید سرشو بلند کنه، زل بزنه به آسمون، لبخند بزنه و بگه: خدا خیلی مخلصیم، هوامونو داشته باش ما هم تنهاییم...

عاشق این شعرم:

زمستان

گفته بودم,از زمستان,فصل بی برگی,فصل چون من!

سرودی تازه گرد آرم برایت ای بهارین جلوه رستن

و حال این عهد با آگاهی از هجران ناهنگام تو بسیار سنگین است

برف! این آسمانی خوشه ی بسیار دانه;نک حدیث شعر غمگین است

دلم خوش بود ای هنگامه ی شیرین

بهار آیینه دیرین

می گویم ز برف و سختی سرما

به تلخی می سرایم ز مهر بی تو بودن را

به امیدی که بعد از سردی و تردید,عبور از فصل بی خورشید

بر دروازه ی دیدار موعود سرشت و سرنوشت من

بهار روی پرمهر تو می خندید

و حالا این من و این ناله های سرد

سرودی سخت,بی هنجار و معنی چون هجوم درد

آری اینک می سرایم من زمستان را ...

خبر ناباورانه,سرد و رویین بود;

بهارت رفت , یارت رفت

شنیدم تا,تمام هستیم یک سر به غارت رفت

بت من را کدامین سنگ بد فرجام,نشان کینه خود کرد

کدامین چهره بدخیم بدکردار

آسمانی صورتم را اینچنین آیینه ی خود کرد

دست تقدیر که بود از آستین شوم نیرنگ کدامین زخم بیرون شد

دل نرم من از این فتنه و آشوب

دوباره سخت مجنون شد

سرم مدهوش دلم پرجوش

نگاهم کوهی از یخ-کوهی از اندوه بی پایان

اهورای من ای هنگام نامیرا

این صدپاره ی خونین که دل خوانند

دگر مدفون آوار است

هریک پاره اش تمثیلی از جان کندنی زار است

من سرمست پرشور پر از امید!

به جای آنکه گویم شعر مستان را

به جای غم به هذیانی لبالب می سرایم مرگ را شعر زمستان را

دل شوریده ام ارزانی اندوهت ای شیرین

ای هنگامه ای یاد تو دیوان من و نام تو آهنگین

پروازت سلامت باد

ای سیمرغ پاک آیین

یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم

گرچه درخود شکستیم صدایی نکنیم

پر پروانه شکستن هنر انسان نیست

گرشکستیم زغفلت من ومایی نکنیم

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم

وقت پرپر شدنش ساز ونوایی نکنیم

یادمان باشد اگرخاطرمان تنها ماند

طلب عشق زهر بی سر وپایی نکنیم

عاقلانه ترین کلمه "احتیاط " است حواست را جمع کن , دست و پا گیر ترین کلمه "محدودیت" است اجازه نده مانع پیشرفتت شود, سخت ترین کلمه "غیر ممکن" است اصلا وجود ندارد, مخرب ترین کلمه "شتابزدگی" است مواظب پل های پشت سرت باش, تاریک ترین کلمه "نادانی" است آن را با نور علم روشن کن, کشنده ترین کلمه "اضطراب" است آن را نادیده بگیر, صبور ترین کلمه "انتظار" است همیشه منتظرش بمان, با ارزش ترین کلمه "بخشش" است سعی خود را بکن, قشنگ ترین کلمه "خوشرویی" است راز زیبایی در آن نهفته, سازنده ترین کلمه "گذشت" است آن را تمرین کن, پرمعنی ترین کلمه "ما" است آن را به کار ببر ,عمیق ترین کلمه "عشق" است به آن ارج بده, بی رحم ترین کلمه "تنفر" است با آن بازی نکن, خودخواهانه ترین کلمه "من" است از آن حذر کن , نا پایدارترین کلمه "خشم" است آن را در خود فرو بر, بازدارنده ترین کلمه "ترس" است با آن مقابله کن, با نشاط ترین کلمه "کار" است به آن بپرداز, پوچ ترین کلمه"طمع " است آن را در خود بکش , سازنده ترین کلمه "صبر" است برای داشتنش دعا کن , روشن ترین کلمه "امید" است همیشه به آینده امیدوار باش .

شمع دانی به دم مرگ به پروانه چه گفت

گفت  ای  عاشق  دیوانه  فراموش  شوی

 سوخت پروانه ولی خوب جوابش را داد

 گفت طولی نکشد تو  نیز  خاموش  شوی

بـــــــــه چشمان دل انگیز تو سوگند

بــــــــــه لبهای هوس ریز تو ســوگند

بـــــــــــه انـدام چــوگـــلبرگ سپیدت

بـــــــه لبخندت،به اندوهت،امـیدت

به لبخندت که چون لبخند گلــهاست

به رخسارت که چون مهتاب زیباست

به گلهای بهار و عشق و هســــــتی

بــه آن قــــــران که آن را می پرستی

قســــــــــم ای نازنین تا زنده هستم

تو را دوست دارم می پرستم

وقتی کسی رو دوس داری،حاضری جون فداش کنی
حاضری دنیارو بدی،فقط یه بار نیگاش کنی
به خاطرش داد بزنی،به خاطرش دروغ بگی
رو همه چی خط بکشی،حتّی رو برگ زندگی 
 
وقتی کسی تو قلبته،حاضری دنیا بد بشه
فقط اونی که عشقته،عاشقی رو بلد باشه
قید تموم دنیارو به خاطرِ اون می زنی
خیلی چیزارو می شکنی ، تا دل اونو نشکنی

حاضری که بگذری از دوستای امروز و قدیم
امّا صداشو بشنوی ، شب از میون دوتا سیم
حاضری قلب تو باشه ، پیش چشای اون گرو
فقط خدا نکرده اون ، یه وقت بهت نگه برو

حاضری هر چی دوس نداشت ، به خاطرش رها کنی
حسابتو حسابی از ، مردم شهر جدا کنی
حاضری حرف قانون و ، ساده بذاری زیر پات

به حرف اون گوش کنی و به حرف قلب باوفات
وقتی بشینه به دلت ، از همه دنیا می گذری
تولّد دوبارته ، اسمشو وقتی می بری
حاضری جونت و بدی ، یه خار توی دساش نره

حتی یه ذرّه گرد وخاک تو معبد چشاش نره
حاضری مسخرت کنن ، تمام آدمای شهر
امّا نبینی اون باهات ، کرده واسه یه لحظه قهر
حاضری هر جا که بری ، به خاطرش گریه کنی
بگی که محتاجشی و ، به شونه هاش تکیه کنی

حاضری که به خاطر ، خواستن اون دیوونه شی
رو دست مجنون بزنی ، با غصه هاهمخونه شی
حاضری مردم همشون ، تو رو با دست نشون بدن
دیوونه های دوره گرد ، واسه تو دس ت بدن
حاضری اعتبارتو ، به خاطرش خراب کنن

کار تو به کسی بدن ، جات اونو انتخاب کنن
حاضری که بگذری از ، شهرت و اسم و آبروت
مهم نباشه که کسی ، نخواد بشینه روبروت
وقتی کسی تو قلبته ، یه چیزقیمتی داری

دیگه به چشمت نمی یاد ، اگر که ثروتی داری
حاضری هر چی بشنوی ، حتی اگه سرزنشه
به خاطر اون کسی که ، خیلی برات با ارزشه
حاضری هر روز سر اون ، با آدما دعوا کنی
غرورتو بشکنی و باز خودتو رسوا کنی

حاضری که به خاطرش ، پاشی بری میدون جنگ
عاشق باشی اما بازم ، بگیری دستت یه تفنگ 
 حاضری هر کی جز اونو ، ساده فراموش بکنی
پشت سرت هر چی می گن ، چیزی نگی گوش بکنی

حاضری هر چی که داری ، بیان و از تو بگیرن
پرنده های شهرتون ، دونه به دونه بمیرن
وقتی کسی رو دوس داری ، صاحب کلّی ثروتی
نذار که از دستت بره ، این گنجِ خیلی قیمتی